Harita Problemleri (Uzunluk) :
Haritalar
Gerçek Uzunluk: Harita Uzunluğu x Ölçek Paydası
Haritada Uzunluk: Gerçek Uzunluk / Ölçek Paydası
Ölçek Paydası: Harita Uzunluğu / Gerçek Uzunluk
Gerçek
Uzunluk
Harita
Uzunluğu
Ölçek
Paydası
Harita Problemleri (Alan) :
Gerçek Alan: Harita Alanı x Ölçek Paydası²
Harita Alanı: Gerçek Alan / Ölçek Paydası²
Ölçek Paydası: √Haritadaki Alan / √Gerçek Alan
Renklendirme Yöntemi: Fiziki haritalarda yeryüzü şekillerini daha belirgin gösterebilmek için yükselti basamakları bazı renklerle ifade edilir.
Gölgelendirme Yöntemi: Yer şekillerine 45°C ' lik açıyla ışın geldiği varsayılır, aydınlanan yüzeyler boş bırakılırken, aydınlanmayan yüzeyler gri ve tonlarıyla boyanır. Tek başına kullanımaz, yardımcı yöntemdir.
Tarama Yöntemi: Eğim ile orantılı olarak kalınlıkları artan çizgilerle yerşekilleri gösterilir.
Kabartma Yöntemi: Kabartma yöntemi ile yapılan haritalarda, yükseltiler belli oranda küçültülür. Yer şekilleri kabartılarak gösterilir.
İzohips: Yeryüzünde deniz seviyesine göre aynı yükseltiye sahip olan noktaların birleştirilmesi ile elde edilen kapalı eğrilerle gösterilir. Bu eğrilere izohips (Eşyükselti) eğrileri denir. En sık kullanılan yöntemdir.
İzohipslerin Özellikleri:
1. İç içe kapalı eğrilerdir.
2. Yeryüzü şekillerini yükseltilerini ve biçimlerini canlandırırlar.
3. En geniş izohips eğrisi en alçak yeri, en dar izohips eğrisi en yüksek yeri gösterir.
4. 0 metre eğrisi deniz kıyısından geçer.
5. Bir eğri üzerinde bulunan bütün noktaların yükseltileri aynıdır.
6. Her izohips eğrisi kendisinden daha yüksek izohips eğrisini çevreler.
7. İzohips eğrileri dağ doruklarında nokta halini alırlar.
8. İzohipsler birbirini kesmezler.
9. Birbirini kuşatmayan komşu iki izohips aynı yükselti değerlerine sahiptir.
10. Akarsuyun her iki yanındaki eğrilerin yükseltisi aynıdır.
11. Eş yükselti eğrilerinin sık geçtiği yerlerde eğim fazla, seyrek geçtiği yerlerde eğim azdır.
Boyun: İki tepe arasında kalan en alçak kesimlerdir. İzohips haritalarında birbirini kuşatmayan komşu izohipsler arasında kalan yerlerdir.
Vadi : İki tepe arasında kalan en alçak kesimlerdir. İzohips haritalarında birbirini kuşatmayan komşu izohipsler arasında kalan yerlerdir.
Sırt : İki yamacın birleştiği yüksek kesimlerdir.
Yamaç: Sırtların her iki tarafında kalan kısımlardır.
Tepe (Doruk, Zirve) : İzohips haritalarında iç içe geçmiş eğriler
şeklinde gösterilir. En içte bulunan eğri en yüksek yeri gösterir. Burada bir nokta (.) bulunur. Bu da en yüksek noktanın bulunduğu yeri gösterir.
Delta : Akarsuların denizi doldurmaları sonucunda oluşan ovalardır.
Haritalarda kıyı çizgisi denize doğru üçgen şeklinde uzanan çıkıntıyla gösterilir.
Çanak : Çevresine göre alçakta kalan çukur sahalardır. Çanağın
başladığı yerden bittiği yere kadar ok işretleri ile gösterilir.
Haliç : Gelgit akıntıları nedeniyle akarsu ağızlarının genişlemesi
sonucunda oluşan koylardır. Kıyı çizgisi akarsu ağzında karanın içerisine
doğru girmiştir.
Kıyı Çizgisi : Denizle karanın birleştiği kesimlerdir. Kıyı çizgisi daima
0 m olarak kabul edilir.
Plato: Akarsular tarafından derince parçalanmış yüksek düzlüklerdir.
Plato düzlüklerinde izohips sayısı azalır. Akarsu çevresinde izohipslerin
sıklaştığı görülür.
Falez : Dik yamaçlı kıyılardır. Haritalarda falez, birkaç
izohips eğrisi, kıyı çizgisi üzerinde üst üste çakışmaktadır.